Τα αποτελέσματα της κρίσης που ξέσπασε το 2008 με επίκεντρο την αμερικάνικη οικονομία γρήγορα διαχύθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο. Τα κράτη κλήθηκαν να διαχειριστούν την κατάσταση απορροφώντας τους κραδασμούς στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η ελλάδα, σύμφωνα με την τότε κυβέρνηση, δεν είχε να φοβηθεί τίποτα αφού, ως οικονομία, ήταν “εύρωστη και θωρακισμένη”! Κι’ όμως, μέσα σε ενάμιση χρόνο το ελληνικό κράτος είχε βρεθεί σε κατάσταση πτώχευσης. Η “εύρωστη και θωρακισμένη” οικονομία μετονομάστηκε σε οικονομία “ασθμαίνουσα, μη ανταγωνιστική, με χαμηλή παραγωγικότητα”. Τα καμπανάκια ηχούσαν δυνατά... Λίγοι, όμως, είχαν την οξυδέρκεια να αντιληφθούν το βάθος και την ένταση των αλλαγών που θα ακολουθούσαν.
Το απερχόμενο Δ.Σ. ανέλαβε τη λειτουργία της ΕΛΜΕ επαρχίας θήρας στις 8/12/2010 μέσα σ’ αυτό το έκρυθμο, πολιτικά και οικονομικά, περιβάλλον. Επιδίωξε να αφυπνίσει και να ενημερώσει για τις επικείμενες μεγάλες μειώσεις μισθών όταν οι εκφραστές της κυρίαρχης προπαγάνδας, ακόμα και μέσα στο εσωτερικό του κλάδου, μίλαγαν για εξισορρόπηση μισθών μέσω του ενιαίου μισθολογίου και αναβάθμιση των χαμηλόμισθων εκπαιδευτικών. Επιδίωξε να αφυπνίσει και να ενημερώσει για τις επικείμενες απολύσεις όταν οι εκφραστές της κυρίαρχης προπαγάνδας, ακόμα και μέσα στο εσωτερικό του κλάδου, μίλαγαν για συνταγματικές ρυθμίσεις που προστατεύουν τους μόνιμους δημόσιους υπάλληλους. Επιδίωξε να αφυπνίσει και να ενημερώσει για την επικείμενη διάλυση των εργασιακών σχέσεων όταν η κυρίαρχη προπαγάνδα μίλαγε για συνήθεις αβάσιμες κινδυνολογίες.
Και, κυρίως, επιδίωξε να παρουσιάσει αυτά τα συμπεράσματα ως κομμάτι ενός πολιτικού πλαισίου ανάλυσης ώστε να καταστήσει σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεθοδευμένη προσπάθεια ακραίας υποτίμησης της εργασίας. Που θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου. Που θα επιχειρηθεί να νομιμοποιηθεί ιδεολογικά με το πρόσχημα του εθνικού στόχου για την αποφυγή της χρεοκοπίας. Που αφορά όλους τους εργαζόμενους. Και μέσα σ’ όλους, ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς μιας και η μαζική εκπαίδευση έχει χάσει προ πολλού την αίγλη της ως κυρίαρχο πεδίο αναπαραγωγής των παραγωγικών σχέσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, το Δ.Σ. ανέλαβε σειρά πρωτοβουλιών.
- Πραγματοποίησε τακτικές (μηνιαίες) και έκτακτες ανοικτές συνεδριάσεις, ορισμένες από τις οποίες έτυχαν της αυξημένης συμμετοχής των συναδέλφων.
- Αποκατέστησε την επικοινωνία του σωματείου με τους συναδέλφους πραγματοποιώντας τακτικές μηνιαίες επισκέψεις σε όλα τα σχολεία της Σαντορίνης.
- Διατήρησε συνεχή τηλεφωνική και ηλεκτρονική επαφή με τους συναδέλφους των υπόλοιπων νησιών στα οποία η φυσική παρουσία μας ήταν αντικειμενικά αδύνατη.
- Πραγματοποίησε 5 γενικές συνελεύσεις (φεβρουάριος, μάρτιος, μάϊος, σεπτέμβριος και οκτώβριος του 2011) οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από αυξημένη συμμετοχή υπερκαλύπτοντας τυχόν ζητήματα απαρτίας.
- Φρόντισε με επιτυχημένο τρόπο οι γενικές συνελεύσεις να πραγματοποιούνται σε όλα τα νησιά της αρμοδιότητας μας έστω κι αν σε ορισμένα απ’ αυτά η φυσική παρουσία του Δ.Σ. ήταν αδύνατη.
- Προώθησε τις απεργίες που προκήρυξε η ΟΛΜΕ πετυχαίνοντας αξιοπρεπή ποσοστά συμμετοχής, εμφανώς μεγαλύτερα από τους πανελλαδικούς μέσους όρους.
- Πραγματοποίησε 2 εκδηλώσεις-συζητήσεις (23/2, 18/10) στη Σαντορίνη με συμμετοχή όχι μόνο συναδέλφων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και συλλόγων γονέων, μαθητών, κατοίκων του νησιού, εκπροσώπων του Δήμου Θήρας με θέμα τις αλλαγές στην εκπαίδευση και την κοινωνία ευρύτερα.
- Ανέδειξε, με στοιχεία που έψαξε και βρήκε τόσο από το υπουργείο εσωτερικών όσο και από τις τοπικές δημοτικές αρχές, την ραγδαία αποκλιμάκωση της χρηματοδότησης προς τα σχολεία ευθύνης μας αλλά και ευρύτερα.
- Πραγματοποίησε τρεις συγκεντρώσεις στην πλατεία Φηρών και δύο πορείες διαμαρτυρίας (30/3, 19-20/10) ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης, με πρωτοφανή συμμετοχή για τα δεδομένα του νησιού, συμβάλλοντας στο δυνάμωμα των πανελλαδικών κινήσεων διαμαρτυρίας.
- Ανάρτησε πανό στα σχολεία και μοίρασε περισσότερα από δύο χιλιάδες κείμενα σε κατοίκους του νησιού στην προσπάθεια ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας.
- Μοίρασε, για πρώτη φορά, κείμενα στους μαθητές των 2 λυκείων της Σαντορίνης στην προσπάθεια συνεύρεσης καθηγητών-μαθητών για τα ζητήματα της εκπαίδευσης.
- Διατύπωσε συγκεκριμένες προτάσεις για τις υπηρεσιακές μεταβολές των καθηγητών τις οποίες προώθησε στην ΟΛΜΕ
- Ήλθε σε επαφή με άλλες ΕΛΜΕ, όχι μόνο των Κυκλάδων, στην προσπάθεια συνδιαμόρφωσης ενός κοινού πλαισίου δράσης.
Κεντρικός στόχος του Δ.Σ ήταν, όχι μόνο η ενημέρωση αλλά και η κινητοποίηση του κλάδου. Στην προσπάθεια αυτή ενισχύθηκε από τη συνδρομή πολλών συναδέλφων αλλά δεν βρήκε τη στήριξη που θα ήθελε τόσο από μερίδα των συναδέλφων όσο και από το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.
Ορισμένοι συνάδελφοι προτίμησαν τη στάση της ιδιώτευσης, μένοντας μακριά από τις διαδικασίες του σωματείου, παρά την τεραστίου μεγέθους επίθεση που, ως εργαζόμενοι, δεχόμαστε. Αναμενόμενο, μιας και η πολιτική απάθεια χαρακτηρίζει ολοένα και αυξανόμενο κομμάτι της κοινωνίας μας. Και εν μέρει δικαιολογημένο αφού από τη μία τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα οδηγούν σε εξατομικευμένες λύσεις και από την άλλη ο θεσμικός συνδικαλισμός, και με δική του υπαιτιότητα, έχει ως έννοια εγγραφεί με αρνητικό τρόπο στη συνείδηση πολλών.
Αυτόν τον αρνητικό τρόπο δεν φρόντισε να τον διαψεύσει ούτε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Το δευτεροβάθμιο σωματείο, στο οποίο ως ΕΛΜΕ ιεραρχικά αναφερόμαστε, οφείλει να διαμορφώνει συνειδήσεις, να προετοιμάζει τον κλάδο και να δημιουργεί με ξεκάθαρο τρόπο ένα κλίμα διεκδίκησης και αντίστασης σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης των δικαιωμάτων του. Συχνά, όμως, συνέβαινε το αντίθετο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εισηγήσεις του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έρχονταν με καθυστέρηση και παρουσίαζαν αντικρουόμενες θέσεις και πισωγυρίσματα σε ότι αφορά τον πολιτικό σχεδιασμό και το πλαίσιο δράσης. Δημιουργώντας, τελικά, πολιτικά προβλήματα στην ΕΛΜΕ και θέτοντας ερωτηματικά για τα κίνητρα της στάσης του. Ερωτηματικά που το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ φρόντισε σε βάθος να ερμηνεύσει και εξηγήσει, προτείνοντας τρόπους ώστε η ΟΛΜΕ να πάψει να αποτελεί ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό πλήρως ελεγχόμενο από τα κόμματα εξουσίας και να βρεθεί σε αντιστοιχία με το ρόλο της και τις ανάγκες των συναδέλφων που εκπροσωπεί.
Δυστυχώς, τα παραπάνω αποδεικνύονται ανυπέρβλητα εμπόδια. Και όσο δεν ξεπερνιούνται, τόσο θα δυσχεραίνεται η θέση μας. Το Δ.Σ. εκτιμά ότι, ως εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι, θα κληθούμε να απαντήσουμε σε πολλά ακόμα ζητήματα που θα προκύπτουν καθώς η κρίση θα βαθαίνει. Ζητήματα που θα αποδομούν την κοινωνία μας, θα αποτελειώνουν τη δημόσια εκπαίδευση και θα απαξιώνουν περισσότερο την εργατική μας δύναμη. Η απάντηση σ’ αυτά μπορεί να προέλθει μόνο από μας. Και θα απαιτήσει κόστος. Δεν υπάρχουν ούτε εύκολες λύσεις, ούτε υποψήφιοι σωτήρες. Ο βαθμός στον οποίο θα συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα κρίνει τον βαθμό στον οποίο θα πετύχουμε...
