ΕΛΜΕ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΘΗΡΑΣ

15/3/2011

ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ

ή αλλιώς… κάτσε εδώ που είσαι καλά!

Εν αναμονή του τελικού πορίσματος της επιτροπής που έχει συσταθεί για τη διαμόρφωση του πλαισίου μεταθέσεων - αποσπάσεων - τοποθετήσεων, και με βάση τις μέχρι στιγμής προτάσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Στο ήδη βεβαρημένο εργασιακό μας περιβάλλον, έρχεται να προστεθεί η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών μας σχέσεων και ο περιορισμός της δυνατότητας για μετάθεση. Είναι σαφές ότι στόχος του υπουργείου είναι να καλύπτει τρύπες και κενά στα σχολεία από εκπαιδευτικούς που θα έχουν όλο και λιγότερα δικαιώματα σαν αυτά που προκύπτουν από τη διατήρηση της οργανικής θέσης. Ο περιορισμός των οργανικών αποτελεί κεντρικό σημείο της πολιτικής του υπουργείουκαι φαίνεται να προχωρά με γοργούς ρυθμούς, μέσω και των 2.000 (!!!) συγχωνεύσεων σχολείων. Και οι “πλεονάζοντες” (και συνεπώς εργασιακά ανασφαλείς) εκπαιδευτικοί, που συνεπάγεται αυτός ο περιορισμός, αποτελούν το καλύτερο υλικό για τα μπαλώματα αυτά. Μπαλώματα που μπορεί να προκύπτουν ακόμα και εκτός ΠΥΣΔΕ, ακόμα και εκτός περιφέρειας!

Από την άλλη περιορίζει δραστικά τις μεταθέσεις με τρόπο που αποκαλύπτει, σε όλο τους το εύρος, όλες τις πτυχές της πολιτικής του υπουργείου: Λόγω των ελάχιστων διορισμών θα εξαναγκαστούν όσοι υπηρετούν στις νησιωτικές περιοχές (κύριες περιοχές διορισμού) να παραμείνουν εκεί για περισσότερο από όσο υπολόγιζαν. Όμως..., γιατί άραγε να εμποδίζονται οι ενδιαφερόμενοι να καταθέσουν αίτηση μετάθεσης έστω και χωρίς τελικά να ικανοποιηθεί αν δεν υφίστανται τα αντίστοιχα οργανικά κενά; Και, κυρίως, γιατί να μηδενίζονται τα μόρια των εκπαιδευτικών μετά την πρώτη μετάθεση;

Γιατί οφείλουν να σταματήσουν να ελπίζουν, να προσδοκούν! Και γιατί αν προσδοκούν, θα πιέζουν. Και ενδεχομένως να πιέζουν με τρόπους που το ίδιο το σύστημα τους έμαθε:

εκλιπαρώντας για ρουσφέτια, για οργανικές δηλαδή!

Και είναι τόσο ξεδιάντροπα ανήθικο το πολιτικό σύστημα που, ακόμα και τώρα, τώρα που ο κόσμος της εργασίας πιέζεται με όλους τους τρόπους, θα βρεθούν αρκετοί καλοθελητές να υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια.

Και είναι διπλά ανήθικο το πολιτικό σύστημα που, ακόμα και τώρα, τώρα που ο κόσμος της εργασίας πιέζεται με όλα τα μέσα, δηλώνει εμμέσως, πλην σαφώς, ότι δεν έχει (;) τη δύναμη να περιορίσει με άλλο τρόπο αυτά τα πετραχήλια.

Και είναι πολλαπλά ανήθικο το πολιτικό σύστημα που, ενώ επί χρόνια διόριζε και μετέθετε χωρίς κανένα προγραμματισμό πέραν αυτού της αποκομιδής πολιτικής προσόδου, δημιουργώντας εκπαιδευτικούς “στη διάθεση” και “δυσπρόσιτους” στη μητροπόλεως, τώρα ανακαλύπτει αδυναμία πραγματοποίησης των μεταθέσεων.

Αδυναμία πραγματοποίησης για ποιους; Γι΄ αυτούς, βέβαια, που δεν είχαν εμπλακεί στο παιχνίδι της πολιτικής προσόδου τους! Και παρέμεναν στα σχολεία τους (συχνά δυσπρόσιτα) συγκεντρώνοντας... “μόρια”!

Δεν θα πούμε, προς το παρόν, περισσότερα. Θα καταθέσουμε την άποψη μας για τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα της περιβόητης επιτροπής. Και θα αναμένουμε τη συνέχεια...

ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ 

1.  Να καταργηθούν οι διατάξεις του νόμου 3848/2010 που προβλέπει την υποχρεωτική τριετή παραμονή των νεοδιόριστων στην περιοχή διορισμού τους και την υποχρεωτική διετή παραμονή των μετατιθέμενων στην περιοχή μετάθεσής τους. Το συγκεκριμένο μέτρο δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως παιδαγωγικό αλλά ούτε και οργανωτικό, λειτουργικό σκοπό, πέραν αυτού που εξηγήσαμε νωρίτερα. Αντίθετα, ενδεχομένως να εμποδίζει την ορθολογικότερη γεωγραφική κατανομή των εκπαιδευτικών σε εποχές μάλιστα που τα κενά θα αυξηθούν λόγω των περιορισμένων προσλήψεων.

2. Τα μόρια δυσμενών συνθηκών να ακολουθούν τον εκπαιδευτικό καθόλη τη διάρκεια της εργασιακής του ζωής και να μην μηδενίζονται κάθε φορά που παίρνει μετάθεση. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η ουσιαστική απαγόρευση (περί αυτού πρόκειται) στον εκπαιδευτικό να πλησιάσει την περιοχή στην οποία θέλει να μετατεθεί.
3. Τα μόρια δυσμενών συνθηκών να ισχύουν για όλους, ανεξάρτητα από το αν υπηρετούν στην περιοχή εντοπιότητάς τους ή όχι.
4. Σε περίπωση που γίνει αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων, αυτή να μην ισχύσει αναδρομικά. Δεν νοείται να ανατρέπεται ο προγραμματισμός που κάναμε τα παλαιότερα έτη με βάση τα μόρια που ίσχυαν. Αν ισχύσει η αναδρομική αναμοριοδότηση, τότε θα πρέπει απαραίτητα να ισχύσει το ίδιο και για τα μόρια των αποσπάσεων στο υπουργείο, σε διευθύνσεις και γραφεία εκπαίδευσης. Να λάβουν, δηλαδή, αναδρομικά οι αποσπασμένοι τα μόρια της πλησιέστερης σχολικής μονάδας και όχι, βέβαια, τα μόρια του σχολείου (συχνά δυσπρόσιτου) στο οποίο είχαν οργανική θέση.
5. Να γίνει επικαιροποίηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες της λίστας με τις ασθένειες που εντάσσονται στις ειδικές κατηγορίες μετάθεσης.
6. Να δημοσιεύεται κάθε έτος από το ΚΥΣΔΕ ο πίνακας των εκπαιδευτικών που ανήκουν στις ειδικές κατηγορίες μετάθεσης ώστε να εκλείψει το μοναδικό ίσως αδιαφανές και αμφισβητήσιμο κριτήριο του συστήματος μεταθέσεων.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ

1. Να καταργηθεί η διάταξη του νόμου 3848/2010 που προβλέπει την υποχρεωτική απόσπαση των εκπαιδευτικών που πλεονάζουν εκτός των ορίων του ΠΥΣΔΕ ή ακόμα και εκτός της περιφέρειας. Εργαζόμενοι είμαστε και όχι μεταφορικές εταιρίες να μετακομίζουμε κάθε χρόνο ανάλογα με τις ορέξεις του υπουργείου.
2. Να ισχύσει η μοριοδότηση στις αποσπάσεις κατά τα πρότυπα των μεταθέσεων χωρίς να αφαιρούνται τα μόρια των δυσμενών συνθηκών.
3. Να δίνεται απόλυτη προτεραιότητα στους εκπαιδευτικούς που, οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους α’ βαθμού (των οποίων και έχουν την επιμέλεια), πάσχουν από ασθένειες που εμπίπτουν στις ειδικές κατηγορίες μετάθεσης.
4. Να μοριοδοτούνται οι συνυπηρετήσεις με περισσότερα μόρια από τα 10 που προτείνονται ώστε να αποκτούν σαφέστερο πλεονέκτημα έναντι των υπόλοιπων. Οι συνυπηρετήσεις να αφορούν τους πάντες (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) με ενιαίο και ισότιμο τρόπο χωρίς τις προτεραιότητες που προτείνονται (π.χ σύζυγοι στρατιωτικών, δικαστικών)
5. Να υπάρχει πρόβλεψη άμεσης απόσπασης για έκτακτους σοβαρούς οικογενειακούς λόγους, όπως η χηρεία με ανήλικα τέκνα ή η ανάγκη εξωσωματικής γονιμοποίησης.
6. Να καταργηθούν οποιεσδήποτε άλλες ευνοϊκές ρυθμίσεις όπως η προτεραιότητα των εκλεγμένων στην τοπική αυτοδιοίκηση ή στις συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών. Αρκετά με τους απανταχού “σωτήρες”.
7. Η Κ.Υ του υπουργείου, οι διευθύνσεις και τα γραφεία εκπαίδευσης να στελεχωθούν απο μόνιμο διοικητικό προσωπικό, κατα προτεραιότητα με μετάταξη των εκπαιδευτικών που το επιθυμούν. Αν συνεχίζουν να αποσπώνται στις εν λόγω υπηρεσίες εκπαιδευτικοί, οι αποσπάσεις αυτές να γίνονται με βάση τα προηγούμενα κριτήρια και οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί να παίρνουν μόνο τα μόρια της πλησιέστερης σχολικής μονάδας.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

1. Mετά την τοποθέτηση των οργανικά υπεράριθμων, τα ΠΥΣΔΕ θα πρέπει να έχουν την ευχέρεια να συνεξετάσουν (με προαποφασισμένα κριτήρια) τις περιπτώσεις όσων α) βρίσκονται “στη διάθεση”, β) παίρνουν εσωτερική απόσπαση και γ) παίρνουν απόσπαση από άλλο ΠΥΣΔΕ. Αυτό κρίνεται απαραίτητο τουλάχιστον για τις περιοχές της νησιωτικής ελλάδας γιατί διαφορετικά καταργείται αυτόματα η ουσία της απόσπασης.

Και επιτέλους...

Ας σταματήσουν να παίζουν το, χοντροκομμένο πλέον, παιχνιδάκι με τις μειώσεις των οργανικών θέσεων. Αφού κόπτονται για τη δημιουργία πολυδύναμων, “εύρωστων” σχολείων, ας τα κάνουν “εύρωστα” και στον αριθμό οργανικών τους ώστε να καλύπτονται αποκλειστικά οι ανάγκες κάθε τέτοιου “εύρωστου” σχολείου και όχι ομάδας σχολείων, όπως συνηθίζουν. Αλλιώς, ας τις καταργήσουν τελείως... Ξέρουμε να διδάσκουμε, ξέρουμε να παλεύουμε και άνευ οργανικών!