Θήρα, 20 Μαΐου 2013
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Θήρας, λαμβάνοντας υπόψη και τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαΐου στην ΕΛΜΕ μας, καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη στάση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έχει τεράστιες ευθύνες για την τροπή που πήραν τα πράγματα. Και αυτές τις ευθύνες επιχείρησε να τις καλύψει με τον χειρότερο τρόπο. Κρύφτηκε, προσπάθησε να μετακυλήσει τις ευθύνες του στους προέδρους των ΕΛΜΕ, και τελικά με ραδιουργίες και πραξικοπηματικές αποφάσεις ανέστειλε την απεργία που είχε ψηφίσει η συντριπτική πλειοψηφία της βάσης του κλάδου.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ όφειλε να έχει πάρει στα σοβαρά την εισήγηση που έκανε για την απεργία στις εξετάσεις και όχι να την αντιμετωπίζει σαν μια οποιαδήποτε άλλη 24ωρη απεργία.
Όφειλε να έχει οργανώσει την απεργία δίνοντας έγκαιρα κατευθύνσεις για την επιτυχή υλοποίηση της στις ΕΛΜΕ.
Όφειλε να λάβει υπόψη του ότι απέναντι του έχει την πιο αυταρχική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Όφειλε να έχει σχεδιασμό για το ενδεχόμενο της επίταξης και όχι μέσω του προέδρου του να δηλώνει ότι θα σπάσουμε την απεργία αν επιταχθούμε.
Όφειλε να επικαιροποιήσει έγκαιρα την εισήγηση του προς τις ΕΛΜΕ αν θεωρούσε ότι με την ανακοίνωση της επίταξης έχουν αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα.
Όφειλε να οσμιστεί ήδη από τις πρώτες Γ.Σ και από τη συγκέντρωση της Δευτέρας, αν όχι νωρίτερα, ότι ο κλάδος συσπειρώνεται γρήγορα και δεν γίνεται να παίξει παιχνίδια στις πλάτες του.
Όφειλε να μην αιφνιδιάζει τους προέδρους των ΕΛΜΕ θέτοντάς τους ερωτήματα που ίσως ορισμένοι δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν, αν και κατά τη γνώμη μας το ναι στην απεργία είναι και ναι στους όρους και στις προϋποθέσεις υλοποίησης της γιατί δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεις θετικά μια τόσο κρίσιμη απεργία (όντας επιστρατευμένος και στις μέρες των πανελληνίων) και να μην έχεις συνυπολογίσει το αν έχεις τους όρους για την επιτυχή υλοποίησης της. Άλλωστε, με αυτό το σκεπτικό ψηφίσαμε ναι στην απεργία στη Συνέλευση της ΕΛΜΕ Θήρας με σχεδόν καθολική συμμετοχή των μελών μας.
Όφειλε, έστω και την τελευταία στιγμή, και μπροστά στο αδιέξοδο που με δική του ευθύνη δημιουργήθηκε, να επιστρέψει στις Γ.Σ των ΕΛΜΕ αν έκρινε ότι τα μέτρα στήριξης της απεργίας δεν έχουν αποσαφηνιστεί στο βαθμό που απαιτείται. Θα χάνονταν λίγες μέρες παραπάνω. Κανένας αγώνας δεν κρίνεται από την όποια Παρασκευή ή την όποια Δευτέρα. Δεν θα χανόταν όμως η εμπιστοσύνη, η μαζικότητα, η συντροφικότητα και η αξιοπρέπεια μας. Αυτά, ναι, κρίνουν τους αγώνες.
Σε κάθε περίπτωση, δεν όφειλε απλώς, αλλά ήταν υποχρεωμένο να σεβαστεί τις μαζικότερες Γ.Σ. της τελευταίας εικοσαετίας. Και όχι με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις να μετατρέψει το άσπρο σε μαύρο και να αναστείλει την απεργία αφήνοντας ξεκρέμαστους χιλιάδες συναδέλφους χωρίς καν να τους δώσει το δικαίωμα να επανατοποθετηθούν επί των γεγονότων.
Οι ευθύνες του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ είναι βαρύτατες και απλώνονται σε όλα τα μέλη του και όλες τις παρατάξεις που εκπροσωπούνται σ’ αυτό ανεξαιρέτως. Όχι μόνο και όχι τόσο για τους πολιτικούς ή τακτικούς χειρισμούς που έκαναν όλη την τελευταία βδομάδα και μέσα στη Γ.Σ των προέδρων. Αυτά αποτελούν αντικείμενο πολιτικής συζήτησης και όλοι θα κριθούν στο βαθμό που τους αναλογεί. Αλλά κυρίως γιατί καμία παράταξη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν υπερασπίστηκε με νύχια και με δόντια, όπως ήταν υποχρεωμένη να κάνει ακόμα κι αν διαφωνούσε, τις Γ.Σ που με τόσο κόπο, τόση αγωνία και τόσο πάθος πραγματοποίησαν χιλιάδες συνάδελφοι σε όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας. Αυτή η ευθύνη είναι απόλυτη και καθολική. Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι έστω και μία παράταξη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αν προέβαλλε σθεναρή αντίσταση (με τους τρόπους που τόσες και τόσες φορές με πολύ πιο ασήμαντες αφορμές έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν) στο όνομα των 20.000 συναδέλφων των Γ.Σ. δεν πρόκειται να πέρναγε τόσο εύκολα αυτή η κατάπτυστη μεθόδευση. Και γι’ αυτό, τελικά, θεωρούμε ότι υπήρξαν σκοπιμότητες και όχι απλά ατυχείς σχεδιασμοί. Άλλωστε, ακόμα και τώρα όλοι επιμένουν να εκτιμούν ότι δεν υπήρχαν οι «όροι και προϋποθέσεις». Υπάρχει άραγε ισχυρότερη προϋπόθεση από την μαζικότατη συμμετοχή στις συνελεύσεις των εργαζόμενων του μακράν πολυπληθέστερου κλάδου; Και αν ο καθένας νομιμοποιείται να ερμηνεύει κατά πως θέλει τις διαθέσεις των συναδέλφων, τότε προς τί οι Γ.Σ; Μήπως, άραγε, να τις καταργήσουμε για να μην ταλαιπωρούμε και το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ;
Ο κλάδος υπέστη συντριπτική ήττα. Το απευχόμαστε αλλά τα αποτελέσματα αυτής θα μας κυνηγούν για πολλά χρόνια. Το εργατικό κίνημα υπέστη συντριπτική ήττα. Και είναι συντριπτική όχι γιατί προήλθε από την κυβέρνηση αλλά γιατί προήλθε από το εσωτερικό του. Απαιτούμε από το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες του. Ειλικρινά, απορούμε πως δεν το έχει κάνει ακόμα. Και περιμένουμε την πρόταση του για νέες Γ.Σ. που θα προωθήσουν τον αγώνα. Η σιωπή του μετά τα τελευταία γεγονότα είναι εκκωφαντική. Εκτός αν σκέφτεται να αφήσει τις ΕΛΜΕ να αυτοοργανωθούν. Ίσως αυτός να είναι και ο μόνος δρόμος που απομένει.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
