Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Χαιρετισμός του Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. B΄ ΚΥΚΛΑΔΩΝ για τη νέα σχολική χρονιά 2009-10
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Σας καλωσορίζουμε στα σχολεία και στη νέα σχολική χρονιά που ήδη ξεκίνησε με τις γνωστές, χρόνιες παθογένειες της:
Μισά σχολεία (βλέπε κτηριακά προβλήματα)
Ο Υπουργός Παιδείας, (δελτίο τύπου 28/4/09), λέει: …στόχος μας είναι η αντικατάσταση των προκατασκευασμένων αιθουσών με κτίρια σύγχρονα και αντισεισμικά, πλήρη αντικατάσταση των επιβλαβών για την υγεία υλικών με σύγχρονα υλικά ελεγμένα και διεθνώς αποδεκτά, σταδιακή μείωση των συστεγαζόμενων σχολείων, κατασκευή περισσότερων και καλύτερων σχολείων στην περιφέρεια, σχολεία λειτουργικά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, στα πλέον απομακρυσμένα από το κέντρο χωριά και νησιά, κατασκευή περισσότερων σύγχρονων Βιοκλιματικών Σχολείων
ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ: ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
Μισοί καθηγητές (βλέπε καθυστέρηση αποτελεσμάτων - διορισμών, εκατοντάδες αποσπάσεις από το “παράθυρο” και προσφάτως από την πόρτα!
Ο Υπουργός Παιδείας, (28 Σεπτεμβρίου 2009), λέει: …ούτε λιγότεροι (διορισμοί) ούτε περισσότεροι. Είναι οι διορισμοί που πρέπει να γίνουν με βάση τα δεδομένα τα οικονομικά και με βάση τις πραγματικές ανάγκες. Σε κάθε περίπτωση, η Παιδεία θα περιφρουρηθεί.
ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ: ΤΑ ΚΕΝΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (170 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΝΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΥΚΛΑΔΩΝ) ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ;
Μισά βιβλία (βλέπε καθυστερήσεις αποστολής τους)
Ο Υπουργός (17 Σεπτεμβρίου 2009), λέει: …τα πάντα είναι καθοδόν αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Είναι ελάχιστες- και σε ελάχιστες περιοχές- αυτές οι ελλείψεις και εδώ έχουμε να κάνουμε κυρίως με τη μεταφορά.
ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ: ΤΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ; ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ “ΑΝΕΛΚΥΣΟΥΝ”;
Μισή έως καθόλου σοβαρότητα στην αντιμετώπιση της νέας γρίπης (βλέπε πολλά μπουκαλάκια με αντισηπτικό, αλλά καθόλου μα καθόλου εφαρμόσιμες προτάσεις)
Ο Υπουργός Παιδείας (28 Σεπτεμβρίου 2009) λέει: …δεν χρειάζεται κανένας απολύτως πανικός, η κατάσταση στη χώρα μας είναι αρκετά καλή ή τουλάχιστον καλύτερη από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόληψη έχει προχωρήσει αρκετά καλά και έχει δουλέψει, έχει φέρει δηλαδή αποτελέσματα και μέχρι στιγμής δεν είμαστε σε φάση που μπορούμε να πάρουμε κάποιες βεβιασμένες αποφάσεις. Προφανώς, κάθε φορά θα εκτιμούμε τα δεδομένα, προφανώς υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή συγκεκριμένο σχέδιο, για να μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα πιθανά σενάρια.
ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΛΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΡΙΠΗΣ
Γνωρίζοντας αφενός ότι απαντήσεις δεν θα πάρουμε και αφετέρου ότι τα παραπάνω είναι μόνο λίγα από τα πολλά προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε ατομικά στην καθημερινότητα μας, σας καλούμε σε συλλογική δράση μέσα από το σωματείο μας ώστε οι προβληματισμοί να γίνουν κοινοί, και κοινή να γίνει η λύση τους.
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Dia de Luz
Day of Light from Love Light & Melody on Vimeo.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Απεργία στις 2 Απριλίου
(Κατεβάστε όλο το κείμενο)
Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Πανελλαδική Απεργία στις 2 Απρίλη και στα συλλαλητήρια, δίνοντας ηχηρή απάντηση στην κυβερνητική πρόκληση.
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009
Εκδήλωση - Συζήτηση με θέμα "Αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στον τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση"
Από το ΔΣ της ΕΛΜΕ
Η Ε.Λ.Μ.Ε. Επαρχίας Θήρας σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνει με θέμα: “αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στον τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση”.
Στην εκδήλωση θα συμμετέχει ως κεντρικός εισηγητής ο πρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης (ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ) της Ο.Λ.Μ.Ε κ. Παύλος Χαραμής.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Μπελλώνειο Πολιτιστικό Κέντρο τη Δευτέρα 16/3/2009 και ώρα 18:30
Επισυνάπτουμε χρήσιμο υλικό για σχετική ενημέρωση σας.
1. "Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ"
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 13ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΛΜΕ
2. "Λύκειο και Πανελλαδικές εξετάσεις"
του Στέλιου Μαρίνη, πρώην ταμία του ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ (2004)
3. "ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1964-2006"
Από τον Κυριάκο Λίτινα πρώην Διευθυντή στη Διεύθυνση Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων του ΥΠΕΠΘ
4. "Επισκόπηση των τάσεων ως προς τους τρόπους πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στον Ευρωπαϊκό χώρο"
Από τον Χρίστο Δούκα, Σύμβουλος του Π.Ι.
5. "Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την αναμόρφωση του Λυκείου"
6. "ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ"
7. "APXEΣ KAI AΞONEΣ THΣ EKΠAIΔEYTIKHΣ ΠOΛITIKHΣ ΤΗΣ Ν.Δ."
Από τον ιστότοπο της Ν.Δ.
8. "Η ελεύθερη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο"
Συζητούν: Κ. Γαβρόγλου, Ν. Θεοτοκάς, Π. Χαραμής
9. "Ποιος διάλογος για ποια παιδεία"
Του ΒΕΝΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Σάββατο 7 Μαρτίου 2009
Διαμαρτυρία
(ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)
Η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Επαρχίας Θήρας εξέδωσε την ακόλουθη Διαμαρτυρία για τη σύλληψη της Μαργαρίτας Ρουσσάκη και την παρουσία του πολεμικού πλοίου "Σαν Αντόνιο" των ΗΠΑ, στην καλντέρα της Σαντορίνης.
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ΄ όχι – το σωστό – εις όλην την ζωή του.
CHE FECE ..... IL GRAN RIFIUTO
Η Μεγάλη Άρνηση, Κ. Π. Καβάφης
Καταγγέλλουμε την παραβίαση του δικαιώματος της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης και την καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου που προσπαθούν κάποιοι να επιβάλουν σε όσους έχουν διαφορετική γνώμη ως προς την τουριστική εκμετάλλευση του νησιού μας. Ποτάμια αίματος χύθηκαν για να κατακτήσει η ανθρωπότητα τα δικαιώματά της.
Συμπαραστεκόμαστε στη Μαργαρίτα Ρουσάκη που κατηγορήθηκε άδικα για κάτι ασήμαντο (ρύπανση της πλατείας των Φηρών με χάρτινα φέιγ βολάν), από αυτούς που ουσιαστικά αδιαφορούν για το σημαντικό (την καταστροφή του θαλάσσιου συστήματος στην Καλντέρα της Σαντορίνης από την τοξική βόμβα του βυθισμένου κρουαζιερόπλοιου του Sea Diamond).
Καταγγέλλουμε τον παραλογισμό και την υποκρισία που κρύβεται πίσω από πιστωτικές κρίσεις και ληξιπρόθεσμες τραπεζικές οφειλές και τον πανικό που τις ακολουθεί. Κάποια στιγμή θα επιτεθεί στην ψυχή όλων μας και θα προσπαθήσει να καταχραστεί τα όνειρα και το μέλλον μας ή να τα ανταλλάξει με ομόλογα.
Συμπαραστεκόμαστε σε όσους έχουν το θάρρος και την αξιοπρέπεια να υποστηρίξουν ελεύθερα την άποψή τους.
Καταγγέλλουμε την εθελουσία τύφλωση μπροστά στην καταρράκωση των ηθικών και πνευματικών πανανθρώπινων αξιών της ειρήνης, της αλληλεγγύης των λαών και της ηθικής αντίστασης στην αδικία και τον πόλεμο. Η αδιαφορία για κάθε τι άλλο πέρα από το πολύ στενό και μικρό ατομικό συμφέρον, είναι αδιέξοδο. Όταν η καταστροφή χτυπήσει την πόρτα μας, δεν θα υπάρχει κανείς να μας στηρίξει.
Συμπαραστεκόμαστε σε κάθε πολίτη και λαό του κόσμου που αγωνίζεται για ζωή, ελευθερία, αξιοπρέπεια, δημοκρατία. Μπορεί οι αντίπαλοι να μοιάζουν ανίκητοι αλλά σίγουρα το δίκιο θα επικρατήσει. Έτσι πρέπει να γίνει, κι έτσι θα γίνει.
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Μονιμοποίηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
(ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ)
Το θέμα της μονιμοποίησης θα αποτελέσει, πιστεύω, τα χρόνια που έρχονται, σημαντικό σημείο αιχμής αντίστασης του κλάδου, στην προσπάθεια ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, που ήδη επιχειρείται.
Το γεγονός ότι παραμένουν σε ισχύ τα άρθρα των νόμων για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ( αρθρ.5 του ν.2986/2002, αρθρ.6 του ν.3027/2002 και αρθρ.13 παρ.3γ του ν. 3149/2003) καθώς και το Π.Δ. 140/1998, για τους όρους και την διαδικασία μονιμοποίησης και υπηρεσιακής εξέλιξης των εκπαιδευτικών, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, και δεν πρέπει να συνεχίζουμε να το αγνοούμε στρουθοκαμηλίζοντας ή ανακυκλώνοντας παρωχημένες απόψεις και ιδεολογήματα για το «καυτό» ζήτημα της αξιολόγησης, συνολικά, αμήχανοι στις συμπληγάδες της άρνησης ή της αδυναμίας και της σπέκουλας ή της απαξίωσης που εισπράττουμε από τους «εταίρους» μας στην εκπαιδευτική κοινότητα, και όχι μόνο.
Η μη ενεργοποίηση των παραπάνω, ας σημειωθεί ότι ψηφίστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, μετά, από την στην πράξη απόρριψή τους από το σύνολο των εκπ/κων, δεν αποτρέπει την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ και την διοίκηση από την επιλεκτική, ακόμη και με «διασταλτική» ερμηνεία, εφαρμογή των σχετικών άρθρων.
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Η θέση της ΕΛΜΕ Επαρχίας Θήρας για το στεγαστικό πρόβλημα των σχολείων
(ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Λ.Μ.Ε. Επαρχίας Θήρας συμφωνεί στην αναγκαιότητα κατασκευής νέου Γυμνασίου Θήρας και τάσσεται υπέρ της άμεσης επίλυσης όλων των έντονων στεγαστικών προβλημάτων των σχολικών μονάδων της Επαρχίας μας. Το στεγαστικό πρόβλημα αναδεικνύεται ως το σημαντικότερο τοπικό εκπαιδευτικό ζήτημα που χρειάζεται επίλυση το συντομότερο δυνατό.
Απαιτούμε σχολικά κτίρια άρτια, σύγχρονα και κατάλληλα για την εκπαιδευτική διαδικασία, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Υπουργείου Παιδείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία θα καλύπτουν και τις μελλοντικές εκπαιδευτικές ανάγκες που πρέπει να προσδιοριστούν με μελέτες και στοιχεία.
Σχετικά με τη διαβούλευση για τον τόπο ανέγερσης του νέου Γυμνασίου Θήρας, θέση μας είναι ότι τα σχολεία πρέπει να είναι κοντά στην πόλη, γιατί αποτελούν ζωντανό κύτταρό της. Ως Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε., λαμβάνοντας υπόψη την άποψη του Συλλόγου Διδασκόντων του Γυμνασίου Θήρας (εκπαιδευτικών με χρόνια προσφοράς στην εκπαίδευση) καθώς και την άποψη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, πιστεύουμε ότι, σε περίπτωση που προωθηθεί από τους τοπικούς φορείς η λύση της ανέγερσης σε άλλο χώρο, είναι αναγκαίο να αναζητηθεί οικόπεδο εντός των Φηρών και σε κοντινή απόσταση από το υπάρχον σχολείο.
Σημαντικό, επίσης, και απαραίτητο στοιχείο είναι η ύπαρξη ανώτατου χρονικού ορίου, που δεν πρέπει να ξεπερνάει το ένα έτος, για την εξεύρεση και δωρεά ή αγορά κατάλληλου οικοπέδου. Αν σε αυτό το προκαθορισμένο χρονικό διάστημα δεν υπάρξει η επιθυμητή εξέλιξη, προτείνουμε την ανέγερση του νέου κτιρίου στον ίδιο χώρο με το σημερινό.
Ως συνδικαλιστικό όργανο είμαστε πάντα στη διάθεσή σας για συνεργασία, εκφράζοντας την άποψή μας από την εκπαιδευτική σκοπιά, όταν υπάρξουν συγκεκριμένες τεκμηριωμένες μελέτες και υλοποιήσιμες προτάσεις.
Σχετικά με την κατάσταση σε άλλα σχολεία, είμαστε ενάντια σε λύσεις προκατασκευασμένων αιθουσών που, ενώ ήρθαν για να λύσουν προσωρινά τα έντονα προβλήματα στέγασης, κατέληξαν να αποτελούν μόνιμη λύση, απαράδεκτη για το σχολείο του 2009 που όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί και τοπικοί φορείς, προσδοκούμε για τα παιδιά μας και τους μαθητές μας.
Τονίζουμε, επιπλέον, τη μεγάλη καθυστέρηση του έργου της κατασκευής του νέου κτιρίου για τη στέγαση του Επαγγελματικού Λυκείου (ΕΠΑ.Λ.) και της Επαγγελματικής Σχολής (ΕΠΑ.Σ.) Θήρας. Για τα συγκεκριμένα σχολεία δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική εξέλιξη, ενώ έχουμε πάντα στη μνήμη μας τις από δεκαετίας υποσχέσεις των εκάστοτε αιρετών και αρμοδίων για θετική εξέλιξη και ολοκλήρωση του έργου, κάτι το οποίο δεν έχει επαληθευτεί στην πράξη.
Για όλα τα παραπάνω ζητήματα επιθυμούμε την ενημέρωση του Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. από τον κύριο Έπαρχο σε μια συνεδρίασή μας ή σε μια ανοικτή και δημόσια συζήτηση, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων και ενδιαφερόμενων τοπικών παραγόντων, της εκπαιδευτικής κοινότητας και των εκπροσώπων των γονέων.
Απο το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Επαρχίας Θήρας
Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009
ΕΛΜΕ: Δηλαδή;
Συνάδελφοι/-ισσες,
Πέρασαν έξι χρόνια από την ίδρυση της ΕΛΜΕ επαρχίας Θήρας, του συνδικαλιστικού οργάνου των εκπαιδευτικών που εργάζονται και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα νησιά της Σαντορίνης, της Ανάφης, της Θηρασιάς, της Ίου, της Σικίνου και της Φολεγάνδρου. Σ’ αυτά τα έξι χρόνια αρκετά πράγματα άλλαξαν, κάποια άλλα παρέμειναν ίδια, ενώ αρκετοί συνάδελφοι μετακινήθηκαν από και προς τα νησιά μας, με αποτέλεσμα η σύνθεση του εκπαιδευτικού κόσμου του τότε με το σήμερα να διαφέρει κατά πολύ. Το κείμενο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να υπενθυμίσει/ενημερώσει όλους μας για τους σκοπούς της ΕΛΜΕ αλλά και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τους πετύχουμε.
Αν και τα καταστατικά συνήθως αποτελούν γραφειοκρατικού–διεκπεραιωτικού χαρακτήρα έντυπα που καταλήγουν να κοσμούν το αρχειακό υλικό των κάθε λογής σωματείων, θεωρήσαμε σκόπιμο να επαναφέρουμε στο προσκήνιο εκείνα τα σημεία που προσδιορίστηκαν ως σκοποί της ΕΛΜΕ από την ίδρυσή της. Πιστεύουμε ότι αποτελούν μια καλή βάση συζήτησης για την πορεία και τη φυσιογνωμία της ΕΛΜΕ. Όσα διαβάσετε λοιπόν απο εδώ και πέρα τοποθετημένα μέσα σε πλαίσιο αποτελούν αποσπάσματα του καταστατικού ίδρυσης της ΕΛΜΕ.
Σκοποί της Ένωσης είναι:
|
Είναι γεγονός ότι η παιδεία προωθείται ως η ύψιστη αξία για κάθε σύγχρονη κοινωνία. Αρκεί κανείς να ακούσει τις προγραμματικές δηλώσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων, για να διαπιστώσει το βάθος και την έκταση αυτής της αντίληψης. Σε αυτό το πλαίσιο οι εκπαιδευτικοί, ως το κατεξοχήν υποκείμενο πραγμάτωσης αυτής της αξίας, αναγνωρίζονται ως εξέχων κλάδος στον κοινωνικό ιστό, με την προσφορά τους να θεωρείται προαπαιτούμενο οποιασδήποτε, στοιχειώδους έστω, κοινωνικής ανάπτυξης. Είναι γεγονός, όμως, ότι αυτά κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα που βιώνουμε. Η παιδεία χρηματοδοτείται ολοένα και λιγότερο, σε βαθμό που αποτελεί πλέον βεβαιότητα πως στόχευση του κράτους δεν είναι η βελτίωσή της αλλά αντίθετα η υποβάθμισή της.
Φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι. Προτεραιότητα των κυβερνήσεων αποτελούν άλλοι τομείς πιο τεχνοκρατικοί ή περισσότερο ζωτικής σημασίας, όπως ο αμυντικός(;) εξοπλισμός ή η τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Συνέπεια αυτού είναι η εκπαίδευση να έχει αφεθεί στη μοίρα της και οι εκπαιδευτικοί στη δικιά τους. Είναι μάλιστα άξιο λόγου και προσοχής πως τα κοινωνικά αντανακλαστικά έχουν μεταβληθεί απέναντι στο πρόσωπο του εκπαιδευτικού: “αυτοί που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο και δουλεύουν τρεις ώρες τη μέρα” πήραν τη θέση “αυτών που μορφώνουν τα παιδιά μας και τους μαθαίνουν γράμματα”!!! Η δημοσιοϋπαλληλική εκδοχή του εκπαιδευτικού υπερίσχυσε του μορφωτικού λειτουργήματός του και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Αν κάτι μας κρατάει ακόμα ως κλάδο, είναι μια βαθιά ριζωμένη παράδοση την οποία με κόπο σέρνουμε, μέχρι να σβηστεί κι αυτή εντελώς από το συλλογικό ασυνείδητο. Είναι όμως αυτό που θέλουμε από τους εαυτούς μας; Είναι αυτό που βλέπουμε στους εαυτούς μας; Όχι φυσικά!!! Τουλάχιστον όχι όλοι...
Σκοποί της Ένωσης είναι:
|
Αν λοιπόν η κατάσταση είναι αυτή που σκιαγραφήθηκε παραπάνω, τι μπορούμε να κάνουμε πλέον; Το ερώτημα πλανάται με σαρκαστικές διαθέσεις όχι μόνο πάνω από μας, αλλά και από οποιονδήποτε εργαζόμενο επιθυμεί και αναζητά στις μέρες μας κάτι καλύτερο για το μέλλον του. Οι κοινωνικές αντιστάσεις έχουν μειωθεί, η συνείδηση του συλλογικού ποδοπατήθηκε από την ατομικότητα, οι συντεχνίες στράφηκαν η μία απέναντι στην άλλη και ο θεσμικός συνδικαλισμός κουβαλάει πάνω του τις αμαρτίες που ο ίδιος διέπραξε και τις ενοχές που οι επίσημοι συνομιλητές του τού φόρτωσαν. Αποτέλεσμα να καταστεί στα μάτια πολλών αναξιόπιστος και ξεπουλημένος.
Αν σε περασμένες δεκαετίες οι διεκδικήσεις των εργαζομένων γεννούσαν οράματα και ελπίδες, σήμερα αυτά γεννιούνται με ρουσφέτια και προσωπικούς “ελιγμούς”. Ποια από τις δύο εποχές έχει δίκιο; Μπορεί καμία, μπορεί και οι δύο! Δε θα περιμένουμε όμως την ιστορία να μας απαντήσει, αφενός γιατί θα αργήσει πολύ, αφετέρου γιατί ακόμα κι αυτή αναξιόπιστη θα είναι! Η ιστορία γράφεται από τους κάθε φορά ισχυρούς και αντανακλά τις ιδιαιτερότητες και τις συνθήκες κάθε εποχής. Οι μειοψηφίες σπανίως απασχόλησαν την ιστορία, παρότι ήταν αυτές που κάθε φορά την άλλαζαν!
Θα απαντήσουμε, λοιπόν, στο προηγούμενο ερώτημα όχι αντικειμενικά, αλλά υποκειμενικά, θυμικά, επιθυμητικά. Θα απαντήσουμε με βάση αυτά που αισθανόμαστε, που νιώθουμε. Και αυτό που νιώθουμε μας λέει πως μια κοινωνία ρουσφετοκεντρική είναι κάτι που δε μας αξίζει. Όχι μόνο γιατί δε συνάδει με τις αρχές μας, αλλά και γιατί οι “ατομικές λύσεις” γεννούν εξουσιασμό. Το «παρακαλητό» γεννά δουλεία, ηττοπάθεια, κομφορμισμό. Αν ο κομφορμισμός έγινε η επιταγή των ημερών μας, ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε. Προτιμάμε τον αέρα που μας δίνει η αξιοπρεπής στάση μας, προτιμάμε την ελπίδα που μας δίνει η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη των, λίγων έστω, διπλανών μας, που πηγάζει από ανιδιοτελή κίνητρα και αντανακλά την κοινότητα των συμφερόντων μας.
Αυτή, λοιπόν, είναι η θέση που προτιμάμε να βλέπουμε τα πράγματα. Από αυτήν εφορμάται η πεποίθησή μας ότι το “όλοι μαζί” είναι καλύτερο του “καθένας μόνος”. Απ’ αυτήν τη θέση βλέπουμε και την ΕΛΜΕ στην οποία όλοι αναφερόμαστε και αποτελούμε. Μ’ αυτήν την έννοια, λοιπόν, η ΕΛΜΕ είναι το κατεξοχήν πεδίο συνεύρεσης, αναζήτησης, προβληματισμού για όσα μας απασχολούν και διεκδίκησης για όσα επιθυμούμε. Μ’ αυτήν την έννοια, όσο περισσότερο μαζικές είναι οι γενικές συνελεύσεις, τόσο μεγαλύτερο νόημα αποκτούν. Και όσο περισσότερα είναι “τα θέλω μας” τόσο πιο έντονο είναι “το θέλω μας”.
Ασφαλώς δεν ισχυρίστηκε ποτέ κανείς ότι μπορεί μια μικρή περιφερειακή ΕΛΜΕ να αλλάξει τα πράγματα. Ούτε μεγαλομανία, ούτε ουτοπισμός μας χαρακτηρίζει. Όσο αδύναμοι μπορεί να αισθανόμαστε εμείς ως ΕΛΜΕ, άλλο τόσο, φανταζόμαστε, αισθάνονται και οι κεντρικότερες ΕΛΜΕ, η ΟΛΜΕ, το συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα. Είμαστε όμως; Για τις μειοψηφίες και την ιστορία είπαμε πρωτύτερα. Ας μην επαναλαμβανόμαστε! Ας πούμε μόνο ότι είναι υποχρέωση, τουλάχιστον προς τους εαυτούς μας, να προσπαθούμε, να παλεύουμε, να ονειρευόμαστε. Άλλωστε, υποτίθεται πως τα διδάσκουμε αυτά τα πράγματα! Ξέρετε, είναι τρομερά δύσκολο, για να μην πούμε καταστρεπτικό, να διδάσκεις πράγματα που δεν πιστεύεις. Φαίνεσαι τόσο ψεύτικος, τόσο κενός, όταν καθ’ έδρας ακροβατείς μεταξύ του «άλλα λέω» και «άλλα κάνω». Και τα πιτσιρίκια μας καταλαβαίνουν... Παίρνουν μαθήματα... Οφείλουμε σ’ αυτά τα παιδιά τα μαθήματά μας να είναι ειλικρινή.
Σκοποί της Ένωσης είναι:
|
Είπαμε πολλά. Θα μπορούσαμε να πούμε αρκετά περισσότερα. Ας κλείσουμε όμως με τούτο:
Αν θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα συλλογικά, τότε συλλογικές πρέπει να είναι και οι πράξεις μας. Η ΕΛΜΕ γι’ αυτόν το λόγο υπάρχει. Για να κοινωνικοποιεί τις αναζητήσεις μας, τις σκέψεις μας, τους προβληματισμούς μας. Για να συλλογικοποιεί την αμφισβήτησή μας, τη διεκδίκησή μας, τη δράση μας.
Αν θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα πολιτικά, τότε πολιτικός πρέπει να είναι και ο λόγος μας. Συνεπής, ξεκάθαρος, καθημερινός. Όσο ακόμα είμαστε σε θέση να εκφέρουμε πολιτικό λόγο. Όσο δηλαδή είμαστε σε θέση να κρίνουμε, να σκεφτόμαστε, να συζητάμε... Δεν είναι δεδομένα όλα αυτά. Είναι ζητήματα παιδείας πρώτα απ’ όλα. Χωρίς παιδεία δεν υπάρχει κρίση. Και χωρίς κρίση δεν υπάρχει βούληση. Υπάρχει μόνο αλλοτρίωση.
Ας μη γελιόμαστε: Όσα έχουμε είναι επειδή κερδήθηκαν. Και όσα δεν έχουμε είναι επειδή χάθηκαν. Ή πιο αισιόδοξα, είναι επειδή δεν κερδήθηκαν ακόμα!
Ούτε θριαμβολογούμε, ούτε μεμψιμοιρούμε...
Απλά, μιλάμε με σοβαρότητα...
Ας δούμε την ΕΛΜΕ όχι ως ομπρέλα μας, αλλά ως κομμάτι μας.
Ίσως είναι καλύτερα!
Τα υπόλοιπα από κοντά...
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Με τον αποκλεισμό της Γάζας από τον Ιούνιο του 2007,το Ισραήλ επέβαλε στους 1.500.000 Παλαιστινίους της στενής αυτής λωρίδας γης, συνθήκες ζωής που αποσκοπούσαν στην φυσική τους εξόντωση (απαγόρευση εισόδου τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων), έθεσε σε κίνδυνο τη σωματική (έλλειψη πόσιμου νερού, βομβαρδισμοί αποχετευτικού δικτύου) και τη διανοητική ακεραιότητά τους (έλλειψη ύπνου από νυχτερινούς βομβαρδισμούς, πείνα, δίψα, ανασφάλεια) και τους υπέβαλε σε μεταχείριση απάνθρωπη και εξευτελιστική. Αφαίρεσε τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους είτε λόγω των βομβαρδισμών (βόμβες συμβατικές, απεμπλουτισμένου ουρανίου, διασποράς) είτε λόγω των απάνθρωπων συνθηκών ζωής (έλλειψη φαρμάκων ,τροφίμων κ.τ.λ.). Έλαβε νομοθετικά μέτρα για κλείσιμο όλων των εμπορικών περασμάτων (ΕΡΕΤΖ, ΚΕΡΝΙ) και απαγόρευσε στους παλαιστίνιους ψαράδες να ψαρεύουν στα χωρικά ύδατα της Γάζας, στραγγαλίζοντας οικονομικά το πληθυσμό. Επέβαλε μέτρα για την απαγόρευση εισόδου και εξόδου από τη Γάζα παραβιάζοντας το δικαίωμα στην ελευθερία των Παλαιστινίων.
Το βράδυ του Σαββάτου 3/01/009 ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε με χερσαίες δυνάμεις στη Γάζα ξεκινώντας την επιχείρηση γενοκτονίας. Ισοπεδώνουν σχολεία, σπίτια και δημόσια κτίρια. Δολοφονούν άνδρες και γυναίκες. Ο ισραηλινός πόλεμος κόστισε τη ζωή σε 1.500 Παλαιστίνιους. Οι τραυματίες φθάνουν τους 5.500.
Και ενώ το αίμα ρέει στην Παλαιστίνη και η οργή πολλαπλασιάζεται, οι ΗΠΑ ναυλώνουν γερμανικά πλοία με σκοπό τη μεταφορά μέσα στο Γενάρη, από την Ελλάδα στο Ισραήλ μέσω του ιδιωτικού λιμανιού του Αστακού, στο Ισραηλινό λιμάνι του Ασντότ, 325 μεγάλων container με τουλάχιστον 3 χιλιάδες τόνους πολεμικού υλικού. Το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι ήδη θετικό στην αποστολή ελληνικού τμήματος ή μεμονωμένων στρατιωτικών στη Λωρίδα της Γάζας. Γνωρίζουμε όμως εδώ και χρόνια, από το Αφγανιστάν, το Κόσσοβο και την Αφρική, τι σημαίνει «ειρηνευτική αποστολή». Σημαίνει συνενοχή και συμμετοχή στον πόλεμο.
Η γενοκτονία που συντελείται με τους βομβαρδισμούς και τη χερσαία επίθεση δε μας επιτρέπει να δεχτούμε την πολιτική ίσων αποστάσεων και του παθητικού παρατηρητή που σημαίνει στήριξη του εγκλήματος που λαμβάνει χώρα αυτές τις ημέρες στην Παλαιστίνη. Αυτή τη στιγμή ο παλαιστινιακός λαός πολεμάει, για να κρατηθεί στη ζωή ενάντια στο στρατό κατοχής. Και δεν μπορούμε παρά να είμαστε μαζί του…
Εντείνονται οι βομβαρδισμοί στην πόλη της Ράφας. Χτες το βράδυ χτυπήθηκε σχολείο και τζαμί. Παραμένουμε κλεισμένοι στα σπίτια. Οι βομβαρδισμοί και οι πτήσεις των ισραηλινών αεροσκαφών είναι συνεχείς. Σε κάποια στιγμή κοίταξα από το παράθυρο και είδα τουλάχιστον τέσσερα F-16 και τρία μη επανδρωμένα αεροσκάφη (τα δύο εκ των οποίων πολύ χαμηλά) να επιχειρούν ταυτόχρονα σε ένα μικρό κομμάτι του ουρανού.
Επίσης, σήμερα άλλαξαν τις ώρες της τρίωρης κατάπαυσης του πυρός με αποτέλεσμα να μεγαλώσει η σύγχυση. Ενώ ο κόσμος είχε συνηθίσει στο " μία με τέσσερις", το άλλαξαν σε "έντεκα-δύο". Έκαναν και κάποια τηλεφωνήματα σε σπίτια αλλά όχι σε όλα. Το είπαν και στις ειδήσεις, αλλά εμείς όπως και πολύς κόσμος δεν είχε ρεύμα, για να το ακούσει. Το μάθαμε τυχαία, λίγο πριν τις δύο, την ώρα που σκεφτόμασταν να φύγουμε, να επισκεφτούμε περιοχές που βομβαρδίζονται και εκκενώνονται. Ευτυχώς δεν είχαμε φύγει, γιατί λίγο αργότερα, κάπου επτά λεπτά πριν τις δύο, έγινε το πρώτο ύπουλο χτύπημα.
Ανταπόκριση από τη Ράφα,
Λωρίδα της Γάζας, 11/01/09
«Αλληλεγγύη στην Κωσταντίνα Κούνεβα»
Η Κωσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία και μαχόμενη συνδικαλίστρια της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (Π.Ε.Κ.Ο.Π.), δέχτηκε δολοφονική επίθεση στις 22/12/08 με καυστικό οξύ, καθώς επέστρεφε από τη δουλειά της.
Η επίθεση αυτή ήταν το επιστέγασμα μιας σειράς απειλών που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα λόγω της δράσης της ενάντια στη δουλεμπορική εκμετάλλευση των «νοικιαζόμενων» εργαζόμενων στα συνεργεία καθαρισμού στον ΗΣΑΠ από την εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ. Η εταιρία αυτή είχε αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων.
Προσπάθησαν να της κλείσουν το στόμα. Προσπάθησαν να σταματήσουν τη δράση της.
Αυτό το έγκλημα έχει ενόχους. Αυτούς που θεωρούν ότι οι εργασία είναι δουλεία και οι εργαζόμενοι/νες ιδιοκτησία των εργοδοτών. Αυτούς που πριμοδοτούν την ελαστική εργασία, την ανασφάλεια και την αυθαιρεσία τους χώρους εργασίας.
Αυτό το έγκλημα μας αφορά όλους και όλες.
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009
Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ για την δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου
Όταν ένα δεκαεξάχρονο παιδί πέφτει νεκρό από τα χέρια ενός «οπλισμένου θεματοφύλακα της τάξης», δεν υπάρχουν πολλά λόγια να πεις.
Ναι, η κρατική καταστολή είναι εδώ, ωμή και βίαιη, όπως πάντα. Ναι, τα όπλα της αστυνομίας είναι η ψυχρή αλήθεια του κράτους. Ναι, οι σφαίρες δεν έχουν ποτέ ατομική στόχευση, αλλά συλλογική και προσανατολισμένη.
Όμως, αυτά είναι πολύ λίγα, για να αποτυπώσουν την τραγικότητα των γεγονότων. Καταντούν παγερά αδιάφορες και αφηρημένες έννοιες, όταν έρχεσαι να τις αντιπαραβάλλεις με το παγωμένο πρόσωπο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του 16άχρονου μαθητή.
Δυστυχώς, όσες καταγγελίες και αν τυπωθούν, όσες φορές και αν καταδικαστεί η αστυνομική βία, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 θα έρχεται να θυμίζει ότι οι σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες της «ελευθερίας», της «ισονομίας», της «δικαιοσύνης» και τόσων άλλων αμέτρητων «ιδανικών», δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά ένα μακρινό όνειρο, για την επίτευξη του οποίου πολύς δρόμος μένει να διανυθεί. Αφού στερήσαμε, ως κοινωνία, τη φυσική παρουσία ενός δεκαεξάχρονου στη χάραξη αυτού του δρόμου, ας αποτελέσει τουλάχιστον η μνήμη του τη σπίθα που χρειάζεται, ώστε τουλάχιστον αυτός ο δρόμος να μην κλείσει ποτέ. Είναι το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε…ΣΥΝΘΕΣΗ ΝΕΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 2008-2009
Τα νέα μέλη του Δ.Σ. και του προεδρείου είναι:
Πρόεδρος: Πρασανάκη Μαρία
ΕΠΑΛ ΘΗΡΑΣ
Αντιπρόεδρος: Πατραμάνη Ανθή
ΕΠΑΛ ΘΗΡΑΣ
Γ. Γραμματέας: Μήτσου Γιώργος
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΕΣΑΡΙΑΣ
Οργ. Γραμματέας: Πούλης Ηλίας
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΗΡΩΝ
Ταμίας: Σαμαρά Μαρία
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΗΡΩΝ
Μέλη
Λειβαδάρος Νίκος
ΕΠΑΣ ΕΜΠΟΡΕΙΟΥ
Λυγνός Λουκάς
ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΦΗΡΩΝ